Concert 17 maart 2010
Woensdag 17 maart 2010, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink
Frank-Peter Zimmermann, viool
Brahms: Vioolconcert
Sjostakovitsj: Symfonie nr. 15
Al na enkele maten was het duidelijk: dit zou een andere Brahms worden dan gebruikelijk. Niet stevig en robuust, maar juist licht, doorzichtig en subtiel. Bij Haitink weet je het maar nooit, want van hem hoorde ik ooit eens een uiterst warmbloedige en gepassioneerde Eerste symfonie, in zijn Carte Blanche-serie de Staatskapelle Dresden dirigerend. Toen voor de pauze juist het Eerste vioolconcert van Sjostakovitsj, gespeeld door Frank-Peter Zimmermann. Enfin, de componisten nu dus omgedraaid. Frank-Peter Zimmermann is een violist zonder opsmuk; gewoon spelen wat er staat, en dan wel zo mooi mogelijk. In combinatie met het lichte spel van het KCO ontstond zo een relatief zonnige, en uiterst verfijne uitvoering van het Brahms-vioolconcert. Hoogtepunt van de uitvoering: de coda van het eerste deel, na de cadens. Daar is Brahms zo breekbaar! Later dit jaar meer Brahms met Haitink; ik verheug me er al op. De 15e symfonie van Sjostakovitsj hoorde ik - geloof ik - nog nooit eerder live. Het is een symfonie van de stilte; voor het gemiddeld hoogbejaarde publiek van de B-serie dat de strenge winter net heeft weten te overleven en dat sowieso niet gewend is repertoire van na 1900 voorgeschoteld te krijgen geen makkelijke opgave. Ook de nokia-tune was ergens te horen. De Sjostakovitsj'en van Haitink zijn immer warmbloedig, rond en mooi gespeeld; bij Jansons en Gergiev klinken zijn symfonieën schrijnender. Maar deze kanttekening verbleekt bij een KCO in topvorm die deze symfonie mooier dan mooi uitvoerde, geleid door een dirigent die inmiddels 81 jaar is, en op de bok de alertheid van een jongeling heeft.
posted by Jan Anton Brouwer at 20:44
6 Comments:
Rossini en Wagner, en dan een afgrond... Ik vind de 15e symfonie van Sjostakovitsj wel zijn meest 'verschrikkelijke'. Vorig jaar nog gehoord in Baden-Baden in aanwezigheid van Pierre Boulez (Gergiev, Mariinsky), nu aanstaande zondagmiddag met Haitink en het onvolprezen KCO.
's Avonds naar Karita Mattila in Émilie.
Tussendoor ergens eten.
Snob
:)
Zo'n snob ben ik ook weer niet, ik zit voor 20 euro op het schellinkje naast het Podium...
Grote namen, dat wel, voor minder kom ik de deur niet uit!
Altijd fijn om te kunnen zeggen dat je naar Bernard Haitink gaat of bent geweest :)
Kennen jullie deze al?
http://www.citedelamusique.fr/francais/vod.aspx#vod
Deze week hoorde ik twee keer de Johannes Passion van J.S. Bach. (Dinsdag onder Frans Brüggen en vanavond onder Yannick.)
Omschrijving van Brüggen: ' voorbeeldig'. En dat typeert gelijk wat er misschien wel mis mee was
Yannick: drama! De Johannes Passion is voor mij een intens drama, en dat drama hoorde ik bij Yannick!
De zangers waren bij beide bezettingen niet optimaal, maar zeker niet om over te klagen! Bij Brüggen leed juist de evangelist Markus Schafer aan te veel drama, overacting, terwijl de evangelist eigenlijk niet meer doet dan een verhaal vertellen. Dat deed Paul Agnew bij Yannick beter, maar hij was minder stemvast.
Marcel Beekman zong fantastisch gruwelijk 'Erwäge, wie sein blutgefarbten Rucken' , een hoogtepunt op de avond onder FB.
Carolyn Sampson zong de aria ' Zerfliesse, mein Herze' exemplarisch, maar Miah Persson zong met dieper gevoel, ontroerend.
Michael Chance haalde het met de aria 'Es ist vollbracht' qua stembereik onder FB net, Christianne Stotijn (en Yannick daarna met een ijzingwekkende lange stilte) maakte mij total loss!
De dialoog van Pilatus met het volk was bij Yannick een hoogtepunt. En dat moet ook want hier wordt het lot van Jezus bezegeld. In alle koorpartijen bij Yannick hoorde ik fantastische dramatische variaties. Dan hoor je ook echt barokmuziek!
Zelden zo aangedaan geweest na het laatste koor ' Ruht wohl, ihr heiligen Gebeine' en het koraal 'Herr Jesu Christ, erhöre mich, Ich wil dich preisen ewiglich!'
Mijn conclusie: Brüggen 3 sterren, Yannick net geen 5 sterren.
Ik geloof sterk dat Yannick de grootste dirigent van onze tijd gaat worden! Welke niet in 'oude muziek' gespecialiseerde dirigent heeft ooit zo een Passion van Bach gedirigeerd? Ik ken er geen.
Leen, ik ben ook bij de uitvoering onder Yannick geweest en was net als jij diep onder de indruk (ook al ben ik geen verstokte Mattheus of Johannes luisteraar), ik zat op rij 6, en hij ademt deze muziek, was trefzeker, keek zelden in de partituur (zoals Gergiev op zn mindere momenten kan doen), en wat zong dat Kamerkoor prachtig. Over Stotijn was ik minder enthousiast, ik had een wat krachtigere stem verwacht (heb haar nog nooit live gehoord) en wat stralender maar ik vond het wat vlak. Maar wat Yannick deed was dus echt volkomen overtuigend; ik omschreef het tegen iemand als: intiem theatraal, dus dat komt wel overeen met hoe jij het hebt ervaren! Hoop hem nog eens in Bach's kl b mis te mogen horen!
Een reactie posten
<< Home