Donderdag 8 januari 2009, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Alan Gilbert
Leonidas Kavakos, viool
Schubert: Ouverture Rosamunde
Brahms: Vioolconcert
Schumann: Symfonie nr. 3
Een lekker begin van het nieuwe muzikale kalenderjaar. Eerdere concerten onder leiding van Alan Gilbert waren steevast goed (ofschoon niet uitzonderlijk), en dat gold ook voor de uitvoeringen van de de Schubert-ouverture en de Schumann-symfonie. We horen eigenlijk te weinig Schubert en zo'n bekende Rosamunde-ouverture is een feest voor het oor, zeker bij zo'n gedetailleerde uitvoering. Gilbert had in Schumann de juiste balans te pakken; wat een fraaie symfonie is deze Rheinische toch! Hoogtepunt van het concert was het optreden van meesterviolist Leonidas Kavakos in het vioolconcert van Brahms, dat masculiene stuk: een grote bek en een klein hartje. Kavakos speelde meer dan prachtig: virtuoos, technisch perfect en ook erg mooi. Er werd daarnaast door solist en orkest vooral samen muziek gemaakt, met als onvergetelijk moment het Adagio met de hobosolo van Alexei Ogrintchouk. Dan staat de tijd even stil.
4 opmerkingen:
Kavakos' sublieme Paganini toegift mag ook genoemd worden.
De toegift viel mij eerlijk gezegd een beetje tegen. Was ook wel overbodig om na deze muzikale kathedraal van Brahms een dorpskerkje van Paganini te spelen. Maar als het publiek het wil....
En die Schumann, tsja, had die man het maar bij zijn piano gehouden. Zelfs een perfecte uitvoering krijgt deze manke doorgezakte sjokpony niet in galop....
Een toegift wordt niet gegeven omdat het publiek het "wil", maar omdat de solist ervoor in de stemming is. Kavakos gaf geen toegift op vrijdag, hoewel het publiek minstens zo enthousiast was als op donderdag.
Verstandig besluit van Kavakos. De toegift is hemzelf dus donderdag ook niet erg bevallen.
Een reactie posten