10 april 2025

Recital 8 april 2025

Dinsdag 8 april 2025, Auditorium Gulbenkian Lissabon
Matthias Goerne, bariton
Maria João Pires, piano

Schubert: Winterreise

Toen een klein jaar geleden het Gulbenkian-jaarprogramma in de verkoop ging, was dit concert het eerste waar ik op intekende. Hier moest ik heen. En dat terwijl ik huizenhoog opzag tegen de Winterreise: zoveel Traurigkeit... Ik heb al eeuwen meerdere uitvoeringen op cd (die van Fischer-Dieskau en Gerald Moore was een van de eerste cd's die ik eind jaren tachtig kocht), maar ik beluisterde deze cyclus al heel lang niet meer, ik kan niet herinneren wanneer überhaupt. Kennelijk heb ik die eerste cd in het begin vaker opgezet, want tijdens dit concert kwamen alle 24 liederen me bekend voor. Hoe dan ook, dit werd een onvergetelijk concert. Ik heb ook Goerne's opname uit de complete Schubert-liederencollectie van Hyperion, en daarop klinkt hij (nu beluisterend terwijl ik dit schrijf) jong en fris, terwijl tijdens dit concert veel meer gerijpt en zwaarder. Maar wat een autoriteit. Volledig uit het hoofd, bracht hij ieder Lied zowat als een statement. Maar goed, de pianopartij is bij de liederen van Schubert net zo belangrijk en Maria João Pires, ze is 80!, deed in kracht niet voor Goerne onder. De zaal luisterde ademloos, maar dat dwongen Goerne en Pires ook af. En vooral ook Schubert. Je buigt als luisteraar voor de onbegrensde schoonheid van zijn muziek. De foto hierboven nam ik tijdens het stormachtige applaus na de uitvoering. 

Recital 16 februari 2025

Zondag 16 februari 2025, Auditorium Gulbenkian Lissabon
Yefim Bronfman, piano

Mozart: Pianosonate nr. 12, KV332
Schumann: Arabeske
Debussy: Images, boek 2
Tsjaikovski: Grande Sonata, op. 37


Yefim Bronfman hoorde ik in Amsterdam vele malen, zie de solistenlijst hiernaast. En voor ik de weblog in 2005 startte nog meerdere keren; in mijn geheugen staat de geweldige uitvoering van Brahms' Eerste pianoconcert met het KCO o.l.v. Chailly nog helder voor de geest. Zijn opnames van de pianoconcerten van Beethoven met David Zinman zijn werkelijk prachtig. Bronfman is een gigant, zijn solo-recital in Lissabon kon ik dus niet missen. Hij ziet eruit als een heuse klavierleeuw, speelt zonodig ook, maar in Mozart en Schumann speelt hij vooral poëtisch. Na de pauze de ruim een half uur durende sonate van Tsjaikovski, geen meesterwerk en daarom onbekend, maar Bronfman deed mij en het publiek ademloos luisteren. Als toegift de bekende (en hondsmoeilijke) Prelude op. 23 nr. 5 van Rachmaninov. Briljant en feilloos gespeeld - zo beëindig je een gaaf recital!