Recital 20 maart 2023

Maandag 20 maart 2023, Auditorium Gulbenkian Lissabon
Grigory Sokolov, piano

Purcell: Suite nr. 2, 4 en 7
Purcell: Ground in Gamut, A New Irish Tune, A New Scotch Tune
Purcell: Trumpet Tune, Round O, Chaconne
Mozart: Sonate nr. 13 in Bes, KV 333
Mozart: Adagio in b, KV 540

Op drie dagen na precies tien jaar geleden de laatste keer bij een recital van grootmeester Sokolov (zie hier), maar dat maakte zoveel indruk dat ik voor dit optreden apart naar Lissabon reed, en ik werd wederom niet teleurgesteld. Sokolov is een meester in subtiliteit - drie kwartier Purcell en dan toch een afgeladen zaal in de ban houden! Na de pauze Mozart, waarin hij in de Sonate alle herhalingen speelde en afsloot met het tien minuten durende, aangrijpende Adagio. Net als in 2013 speelde hij daarna zo'n zes toegiften, waaronder Chopin, Brahms en ondanks de kleinere vleugel uiterst volbloedig die geweldige Prelude op. 23 nr. 2 van Rachmaninov, eindelijk voor mij de eerste keer live, en hoe! De reis alleszins waard!

Opera 5 maart 2023

Zondag 5 maart 2023, Teatro Nacional de São Carlos, Lisboa
Opera van Lissabon

Donizetti: Lucia di Lammermoor

Lucia - Rita Marques

Edgardo - Luis Gomes

Enrico - Gezim Myshketa

Raimondo - Fabrizio Beggi

Arturo - Marco Alves dos Santos

Coro do Teatro Nacional de São Carlos
Orquestra Sinfónica Portuguesa o.l.v. Antonio Pirolli

Wederom een Donizetti-opera, met wederom de Portugese sopraan Rita Marques in de hoofdrol (zie hier de vorige keer in L'elisir d'amore). Ze is een meer dan uitstekende belcanto-zangeres. Geen grote luide stem, maar zuiver, wendbaar en ook gewoon mooi. Ik zat in een soort van loge op de derde verdieping, maar had een prima uitzicht op het toneel en de orkestbak en het klonk allemaal geweldig. Prima zangers, maar een uitermate bevreemdende enscenering, waarin modern en klassiek door elkaar heen liepen. De waanzinscène was uiterst curieus: Lucia stapt opeens in moderne kledij in een auto, en zingt al autorijdend haar ondergang tegemoet. Op de achteruitkijkspiegel een camera zodat ze op en scherm achterop het podium groot werd geprojecteerd. Halverwege de scène stapt ze even uit, daarna weer in en rijdt ze zich uiteindelijk zogenaamd te pletter. Tja, zulke moderne regisseursfratsen had ik al een poosje niet meer gezien (vroeger bij De Nederlandse Opera meer regel dan uitzondering). Desondanks een fijn middagje opera. Binnenkort zelfs naar Wagner!