musicAeterna o.l.v. Teodor Currentzis
Alexander Melnikov, fortepiano
Mozart: Pianoconcert nr. 17
Mozart: Ouverture Le nozze di Figaro
Beethoven: Symfonie nr. 7
Ik las al veel over het fenomeen Currentzis en zijn eigen orkest dat vanachter de Oeral bezig is de klassieke-muziekwereld op te schudden. In het najaar kocht ik Currentzis' opname van de Pathétique-symfonie van Tsjaikovsky en die opname is werkelijk grandioos. Nu dan live in het Concertgebouw met een programma om mee te falen of te overtuigen. Het werd het laatste: in die hondsmoeilijke Figaro-ouverture gebeurt gewoon te veel in te korte tijd en ik hoorde het stuk nooit echt overtuigend, ook niet op cd. Nu dan wel. Het was snel, vol vuur en passie en helemaal perfect. Daarvoor klonk al Mozarts 17e pianoconcert en het orkestrale aandeel (kleine bezetting) was eveneens spannend en verzorgd. De balans met de fortepiano was op zich goed en ook Melnikov speelde uitstekend, maar de klank van het instrument vind ik toch te ijl - geef mij maar een gewone concertvleugel. Na de pauze ging Currentzis helemaal los in Beethovens Zevende. Net als in de Figaro-ouverture door het merendeel van het orkest staande gespeeld, en Currentzis die ervoor het halve podium gebruikte om zijn aanwijzingen te geven. Maar wat een resultaat. In het Adagietto speelde het orkest zachter dan zacht, maar wat een mooi vloeiend tempo in het openingsthema. Het slotdeel knalde eruit, precies zoals het deel volgens mij bedoeld is. Currentzis is een soort Harnoncourt-plus en dat maakt hem tot een dirigent om nauwgezet te volgen. Dat gebeurt al komende maand. Ik had geen enkele behoefte om naar La clemenza di Tito bij de Nationale Opera te gaan vanwege regisseur Peter Sellars. Maar mijn oog viel opeens op uitvoerend orkest en dirigent: musicAeterna en Currentzis. Tja, dan toch maar een kaartje besteld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten