De Nationale Opera
Verdi: La forza del destino
Leonora - Eva-Maria Westbroek
Carlos - Franco Vassallo
Alvaro - Roberto Aronica
Preziosilla - Veronica Simeoni
Il marchese - James Creswell
Padre Guardiano - Vitalj Kowaljow
Fra Melitone - Alessandro Corbelli
Curra - Roberta Alexander
Koor van De Nationale Opera
Nederlands Philharmonisch Orkest o.l.v. Michele Mariotti
Twee keer naar La forza – ik hoorde de opera nog nooit eerder live, en ofschoon ik de cd-opname redelijk goed ken, komt zo’n opera alleen in de zaal volledig tot zijn recht. Inmiddels behoren sommige passages tot mijn favoriete Verdi-muziek, zoals de tweede scene van het tweede bedrijf waarin Leonora zich bij het klooster meldt. In een paar maten weet Verdi een subtiel opgebouwde serene sfeer te transformeren naar een duivels-dramatische; wat een fenomenale muziek componeerde hij toch! De ouverture is een meesterwerk op zich. En welke andere componist schreef zulke fantastische en effectieve muziek van achter de coulissen. De cast werd aangevoerd door Eva-Maria Westbroek, die tijdens de première soms wat tegen de toon aan zong; bij de tweede keer de week erna was ze beter bij stem. Maar het moet gezegd dat ze niet meer die perfecte dramatische sopraan is waar ze lange tijd voor werd gehouden. Haar podiumpresence is daarentegen ijzersterk. Vassallo en Aronica zongen sonoor en gedreven; tijdens de tweede keer knapte er tijdens het eerste bedrijf iets in de stem van Aronica en we vreesden dat hij niet verder kon zingen; dat deed hij wel, na de aankondiging dat hij leed aan een verkoudheid. Hij haalde de eindstreep overtuigend. De bijrollen (die in deze opera een flink aandeel hebben) waren eveneens prima bezet, en hoe lief dat Roberta Alexander op haar oude dag nog in een piepklein rolletje debuteerde bij de Nationale. Ik hoorde haar op mijn 17e bij het Rotterdams Philharmonisch en heb een paar grandioze opnamen van haar (Mahler 4 met Haitink en als Don Elvira in Don Giovanni met Harnoncourt). Mariotti leidde het Nederlands Philharmonisch met strakke en Italiaanse hand en het Koor van de Nationale is zo goed dat je alleen al voor hen naar de opera zou gaan. De enscenering bleek een van de beste van een Verdi-opera uit de geschiedenis van het Muziektheater. Het is vaker een succesvol concept gebleken: één basisopstelling waarbij door enkele verplaatsingen van een wand hier of daar een totaal ander beeld ontstaat. Ik heb nu al heimwee naar deze productie; hopelijk ooit weer in reprise!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten