De Nationale Opera
R. Strauss: Salome
Salome - Malyn Byström
Herodes - Lance Ryan
Herodias - Doris Soffel
Jochanaan - Evgeny Nikitin
Narraboth - Peter Sonn
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Daniele Gatti
Twee keer naar Salome, naar de première en naar de voorlaatste voorstelling van de reeks. Na de première was ik nog niet helemaal overtuigd van zowel de enscenering en de uitvoering. De uitbeelding door Ivo van Hove vond ik een beetje eendimensionaal: het grote zwarte toneel en daarachter het steeds kleiner wordende deel van het paleis van Herodes. De symboliek was duidelijk genoeg, maar het was wel erg zwart allemaal. Er stonden goede zangers op het toneel, en Malyn Byström is visueel een ideale Salome en vocaal overtuigend genoeg, maar ze leek wel steeds tegen het randje van haar kunnen te zingen. Evgeny Nikitin, Lance Ryan en Peter Sonn zongen prima, maar de echte ster van de avond was voor mij toch Doris Soffel, die ook bij de vorige reeks in 2009 Herodias zong (zie hier en hier), en nu alle subtiliteiten van haar rol liet horen en zien. Het Koninklijk Concertgebouworkest in de bak van het Muziektheater is natuurlijk pure weelde en het klonk allemaal geweldig, maar bij de première vond ik de tempi van Gatti aan de lage kant. De Dans van de 7 sluiers klonk prachtig maar miste extase. Enfin, een fraaie maar niet overweldigende Salome. Drie weken later vond ik de vocale prestaties beter; het leek alsof Byström zelfverzekerder zong en ook Lance Ryan klonk natuurlijker. Het KCO speelde wederom grandioos; Gatti is een theaterdier en wist zijn orkest er helemaal in mee te krijgen. En tja, wat een meesterwerk van die rare Richard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten