De Nationale Opera
Tsjaikovski: Pique Dame
Hermann - Misha Didyk
Tomski/Zlatogor - Alexey Markov
Jeletski - Vladimir Stoyanov
Liza - Svetlana Aksenova
Gravin - Larissa Diadkova
Koor van De Nationale Opera
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
En daar was hij alweer: Mariss Jansons voor het KCO! Een unicum in de geschiedenis van het orkest: niet eerder kwam een chefdirigent na de beëindiging van zijn chefdirigentschap zo snel terug bij 'zijn oude' orkest. Hoewel: alleen van de allereerste chef Willem Kes weet ik dat niet zeker. Maar van de volgende vier weet ik het zeker. Mengelberg dirigeerde het orkest voor het laast in 1941 en werd na de oorlog uit zijn ambt gezet en kwam nooit meer terug, Van Beinum stierf op het podium tijdens een repetitie, Haitink en Chailly lieten beiden minstens vijf jaar op zich wachten vooraleer ze terugkeerden. Maar Jansons stond deze avond ruim een jaar na zijn laatste concert als chef weer op de bok. Het applaus bij zijn opkomst was krachtig en warm. En toen begon het echt. Ik hoorde deze laatste opera van Tsjaikovski alleen een keer op cd, maar ik luisterde nu geboeid van begin tot eind. Misha Didyk moest even warmlopen - het is net als Jevgeny Onegin bepaald geen dankbare hoofdrol. De volledig slavisch/russische cast klonk echter zeer hecht, en er waren geen zwakke plekken. Larissa Diadkova stal de show; hoe diep-russisch kan een mezzo klinken! Regisseurs hebben kennelijk ook een handtekening. Stefan Herheim regisseerde in 2011 Jevgeny Onegin - eveneens met het KCO en Jansons - en deze uitbeelding leek daar sterk op. Een enscenering met een tweede laag: voortdurend was er een Tsjaikovski-look-a-like (of soms een heel koor van look-a-likes), waarbij zijn geaardheid en de gifbeker extra dramatiek in het geheel legden. Ofwel: het levensverhaal van Tsjaikovski is minstens zo dramatisch als de inhoud van deze opera. Het operaboek gaf er al een voorproefje van. En wat klonk het KCO deze avond weer fantastisch!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten