Woensdag 19 maart 2014, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Lars Vogt, piano
Beethoven: Pianoconcert nr. 1
Bruckner: Symfonie nr. 9
De recensies in het Parool en de NRC waren matig-lauw cq gewoon-positief, maar ik was het met beide beschrijvingen niet eens. Dit was een concert zoals je zelden meemaakt, waarin iedere noot spannend en bevlogen werd gespeeld en waarmee ik even helemaal van alle zorgen en dagelijkse beslommeringen verlost was. Het Eerste pianoconcert van Beethoven is op zich een interessant stuk, maar Vogt en Jansons maakten er een geweldig concert van, spannend van begin tot eind, speels en fragiel, drammend en lyrisch. Hoogtepunt: de lange cadens van het eerste deel; Vogt speelde vol bravoure, zo wil je pianospelen! De Brahms-toegift zette het publioek weer even met beide benen op de begane grond. Dan Jansons' kijk op de Negende van Bruckner; ik zag er met spanning naar uit. Kortgezegd: het klonk in veel opzichten op de onvolprezen opname van Haitink met het Concertgebouworkest, gemaakt rond 1980, alleen in vlottere tempi en vooral ook harder. Dat laatste vond ik eigenlijk het enige minpunt van de uitvoering: het had soms wat zachter gekund. Maar verder kreeg dit meesterwerk een heerlijke vloeiend-bevlogen uitvoering. Jansons herneemt volgende week de Vierde en Zevende; hopelijk doet hij dat later ook weer met de Negende, ik hoor het graag nog eens!
10 opmerkingen:
Ah, "een concert zoals je zelden meemaakt," dat geldt toch voor alle concerten onder deze belachelijke parodie op een dirigent? Het was weer geweldig kortom! Wat een verrassing zeg.
Ik vond de Bruckner eerlijk gezegd maar zo-zo op zondag.
Had te maken denk ik met de muziek op zich en met het risico dat ze namen in vooral de zachte delen. Daar ging het bij de normaal zeer goede houtblazers m.i. niet altijd even 'versmolten'. Als je risico neemt - wat het publiek mag eisen van dirigent en orkest - dan kan het wel eens een keer niet werken.
Hoorns waren erg goed dit keer. Ook delen te luid naar mijn smaak.
Nadeel van het stuk is dat het veel 'muziek' is, wat ertoe kan leiden dat luisteraars vol komen te zitten.
De Beethoven was prima.
Hoi Jan Anton - nog even als aanvulling op mijn reactie van gisteren acht uur: terugluisterend naar die Haitink van destijds, daar hoor je in het derde deel bij de zachte delen ook wel problemen, bijv. bij de hoorns. Ontzettend moeilijke passages!
Ik denk overigens dat afgelopen zondag is gepoogd nog zachter te spelen - het kan technisch ook beter denk ik vandaag de dag. Overigens vermoed ik dat die Haitink-versie geen Wagner-tuba's heeft.
Groeten en bedankt voor je bijdragen aan het Amsterdamse muziekleven met je site!
Ja, ontzettend bedankt voor je 'bijdragen aan het Amsterdamse muziekleven,' sterker nog, het Amsterdamse muziekleven zal nooit meer hetzelfde zijn! (o ja, natuurlijk heeft Haitinks versie wel wagnertuba's, mafkees, denk je nou echt dat Haitink aan Bruckners instrumentatie gaat sleutelen??)
Ik was er ook bij en was ontgoocheld. De strijkersklank was in Bruckner fenomenaal, maar bij de blazers waren er problemen. Het mengde slecht, intonatieproblemen (denk maar aan de Wagnertuba's) en in de grote fortes was de klank vaak geforceerd en niet rond. Wat me vooral stoorde was de onsamenhangendheid van het 2de deel en het feit dat het 3de deel, dat eigenlijk een schreeuw om - en een afscheid van- het leven is, wat flets klonk. Vogt die Beethovens met een erg eenzijdig toucher speelde en de cadens behandelde alsof het Liszt was, laten we er niet meer aan denken. Zolang iedereen maar gelooft dat het feilloos en perfect is en na afloop opveert en bravo begint te schreeuwen, lijkt er geen vuiltje aan de lucht... Ik voelde me al 'schuldig' dat ik het geen topuitvoering vond. Gelukkig ontdekte ik later dat ik lang niet alleen was. Ps. Jansons' Bruckner kan m.i. echt niet tippen aan die van Haitink/Thielemann/Mehta...Abbado...
Ik was er ook bij en was ontgoocheld. De strijkersklank was in Bruckner fenomenaal, maar bij de blazers waren er problemen. Het mengde slecht, intonatieproblemen (denk maar aan de Wagnertuba's) en in de grote fortes was de klank vaak geforceerd en niet rond. Wat me vooral stoorde was de onsamenhangendheid van het 2de deel en het feit dat het 3de deel, dat eigenlijk een schreeuw om - en een afscheid van- het leven is, wat flets klonk. Vogt die Beethovens met een erg eenzijdig toucher speelde en de cadens behandelde alsof het Liszt was, laten we er niet meer aan denken. Zolang iedereen maar gelooft dat het feilloos en perfect is en na afloop opveert en bravo begint te schreeuwen, lijkt er geen vuiltje aan de lucht... Ik voelde me al 'schuldig' dat ik het geen topuitvoering vond. Gelukkig ontdekte ik later dat ik lang niet alleen was. Ps. Jansons' Bruckner kan m.i. echt niet tippen aan die van Haitink/Thielemann/Mehta...Abbado...
Ik was er ook bij en was ontgoocheld. De strijkersklank was in Bruckner fenomenaal, maar bij de blazers waren er problemen. Het mengde slecht, intonatieproblemen (denk maar aan de Wagnertuba's) en in de grote fortes was de klank vaak geforceerd en niet rond. Wat me vooral stoorde was de onsamenhangendheid van het 2de deel en het feit dat het 3de deel, dat eigenlijk een schreeuw om - en een afscheid van- het leven is, wat flets klonk. Vogt die Beethovens met een erg eenzijdig toucher speelde en de cadens behandelde alsof het Liszt was, laten we er niet meer aan denken. Zolang iedereen maar gelooft dat het feilloos en perfect is en na afloop opveert en bravo begint te schreeuwen, lijkt er geen vuiltje aan de lucht... Ik voelde me al 'schuldig' dat ik het geen topuitvoering vond. Gelukkig ontdekte ik later dat ik lang niet alleen was. Ps. Jansons' Bruckner kan m.i. echt niet tippen aan die van Haitink/Thielemann/Mehta...Abbado...
'' Dit was een concert zoals je zelden meemaakt''. Haha, zelden?? elke JAB beschrijving waarin het KCO in voor komt is een slijmerig verslag a la ''een concert zoals je zelden meemaakt''
Ja, zijn bijdragen aan het Amsterdamse muziekleven zijn onbetaalbaar!
Even terugkomend op mijn reacties van 23 mrt 20.07 en 24 mrt 22.50:
Het doet misschien enigszins hilarisch aan om de cynisch bedoelde reacties te lezen op Jan Anton's bijdragen. 'Zijn bijdragen zijn onbetaalbaar'... En dan hoef je er niet eens voor te betalen, laat staan ze te lezen, laat staan er vervolgens op te reageren.
Het is niet hilarisch en nog minder constructief.
Gelukkig hebben we hier in de stad ruimte voor een breed muziekleven, inclusief een discussie erover.
Hou die dan wel chic of hou de anonieme mond dicht.
Een reactie posten