Donderdag 30 mei 2013, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Iván Fischer
Beethoven: Symfonie nr. 4
Beethoven: Symfonie nr. 3
Drie weken na zijn prachtige eerste concert in zijn Beethoven-cyclus met het KCO een minstens zo geweldig vervolg met de Derde en Vierde. Het is natuurlijk onzinig om hier het meesterlijke van die symfonieën te beschrijven. Woorden schieten per definitie tekort. Hoe geniaal en bekend die Eroïca ook is, de Vierde is me minstens zo dierbaar; ik denk dat ik deze symfonie al veel eerder leerde kennen dan die Derde. De langzame inleiding van het eerste deel is een mysterie, en mag eigenlijk niet de start van een concert vormen. De boel zit koud binnen moet er nog even inkomen, en dan meteen de drie meest diepzinnige muzikale minuten van de hele avond. Het is een van de weinige stukjes muziek waar het thuisbeluisteren het wint van de concertzaal. Maar goed, de rest van die Vierde is evenzeer niet te versmaden, en Fischer en het KCO gaven een geweldige uitvoering, vol detailwerking, finesse en virtuositeit. Ik zat op het puntje van mijn stoel! Na de pauze de Eroïca, tja, wat wil je nog meer? Het is een stuk van bijna een uur en combineert emotie, architectuur en persoonlijkheid. Ook hier bleek Fischer een groot dirigent; alleen Harnoncourt bracht lang geleden eens een hemelbestormender uitvoering. Ik kijk al uit naar de twee concerten met de laatste vier symfonieën, begin 2014. De kaartjes zijn in huis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten