Vrijdag 28 september 2012, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Ludovic Morlot
Ian Bostridge, tenor
Jasper de Waal, hoorn
Ravel: Ma Mère l'Oye (suite)
Britten: Serenade
Roussel: Tweede suite uit Bacchus et Ariane
Ravel: La valse
Na zijn debuut anderhalf jaar geleden (zie hier de weblog daarvan) mocht de Franse dirigent Morlot op herhaling bij het KCO. Een concert met meer dan drie werken vind ik dikwijls van te weinig gewicht: dat gechangeer door het orkest en trap-op-trap-af van de dirigent blokkeert de lange spanningsbogen waar ik eigenlijk het meest van houd. De werken van dit concert waren stuk voor stuk interessant en de moeite van het beluisteren meer dan waard. Morlot is een toegewijd dirigent, moet nog flink groeien in diepgang, maar weet het orkest te verleiden tot prima subtiel spel. De opening van La valse was bijzonder raak getroffen: dreigend en duister. Maar de apotheose was toch wat te netjes; daar mag het best - ogenschijnlijk - uit de hand lopen. Hoogtepunt van het concert was het optreden van Ian Bostridge in de Serenade van Britten: de man beheerst zijn partij tot in de puntjes, staat er ruim boven en zingt en reciteert vrijuit en intens muzikaal. Geweldig en meesterlijk. Ik ben geen Britten-fan, maar met zo'n voordracht ben ik er helemaal bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten