Donderdag 23 augustus 2012, Concertgebouw Amsterdam
Koninklijk Concertgebouworkest o.l.v. Mariss Jansons
Sergei Leiferkus, spreekstem
Groot Omroepkoor
Schönberg: A Survivor from Warsaw
Strawinsky: Psalmensymfonie
Barber: Adagio voor strijkers
Varèse: Amériques
De muzikale zomervakantie is voorbij en aan het einde van de Robeco-serie speelt het KCO zich gewoontegetrouw in voor de korte tournee naar de festivals van Salzburg en Luzern. Dit jaar gelukkig weer met Jansons op de bok, en met twee fraaie programma's waarin voor een deel eerder gespeeld repertoire wordt hernomen.Echter bepaald geen alledaags of licht repertoire! Dit eerste programma kenmerkte zich zowel voor als na de pauze door tegenstellingen. Eerst het ruwe, je bij de lurven grijpende stuk van Schönberg, met niemand minder dan Sergei Leiferkus als spreker. Zijn Russische accent bij deze Engelstalige tekst: het had wel iets authentieks. Ik hoorde het stuk ooit eerder bij het KCO, toen voorafgaand aan Mahlers Vijfde gedirigeerd door Klaus Tennstedt. Hierna de veel meer ingehouden en vrediger Psalmensymfonie, dat vorig jaar september voorafging aan het Requiem van Mozart (zie hier de weblog daarvan). Toen was ik er niet van onder de indruk, waarschijnlijk mede doordat ik mentaal gefocust was op dat Mozart Requiem. Nu vond ik het het een uitermate prachtig stuk, fraai gezongen door het Groot Omroepkoor. Na de pauze het wat zoete, maar onwaarschijnlijk fraai gespeelde Adagio voor strijkers van Barber. Ik heb er geloof ik niet eens een cd-opname van, je herkent het echter uit duizenden. Pure weelde om de strijkers van het KCO dit te horen spelen. En tja, daarna stroomde het podium weer vol voor Amériques van Varèse, dat vorig jaar oktober tijdens een regulier abonnementsconcert op het programma stond (zie hier de weblog). Nu kreeg het wederom een overrompelende uitvoering; het Robeco-publiek was muisstil en luisterde vol be- of verwondering. Het werk heeft soms wat meligs, met die sirenes en dat duffe toetertje, maar wat een energie zit hierin! Geen muziek om rustig de krant bij te lezen, maar van mij mag dit een echt repertoirestuk worden. De zaal was na afloop veel uitbundiger dan het publiek van de D-serie vorig jaar.
Mooie foto van Varèse van Katherine Young/Getty (en om eventueel gedoe over rechten te vermijden).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten