Maandag 7 mei 2012, Muziektheater Amsterdam
De Nederlandse Opera
Verdi: Don Carlo
Don Carlo - Massimo Giordano
Rodrigo - Christopher Maltman
Filippo II - Mikhail Petrenko
Elisabetta - Camilla Nylund
Eboli - Ekaterina Gubanova
Il grande inquisitore - Sir John Tomlinson
Koor van De Nederlandse Opera
Rotterdams Philharmonisch Orkest o.l.v. Yannick Nézet-Séguin
Geen discussie: Don Carlo is mijn favoriete Verdi-opera. Hoe geweldig al die andere meesterwerken ook zijn, ik ruil ze in voor Don Carlo. Het kost me vele woorden om te beschrijven wat er allemaal zo geweldig, intens, emotioneel en groots aan deze opera is. Maar kortgezegd: de duisterheid van het verhaal, alle hoofdpersonen zijn treurig/triest, je begrijpt ze desondanks allemaal, de grandioze melodieën in de aria's, duetten, ensembles en koren, soms begeleid door slechts één cello, en soms door een volbloed orkest...: Verdi trekt hier alle registers open. Ik kocht ooit de opname van Von Karajan met Freni, Carreras, Cappuccilli en Giaurov en die opname van de geamputeerde versie behoort tot mijn top-tien cd's, en juist deze versie werd ook hier in de geweldige enscenering van Willy Decker in herhaling genomen. In 1988 zag ik bij DNO de over-complete Franse vijf-bedrijvenversie in de historische Visconti-enscenering, en in 2004 twee keer deze Decker-enscenering, onvolprezen gespeeld door Chailly en het KCO. Nu wat meer ongepolijst en harder door het Rotterdams Philharmonisch en Nézet-Séguin. In 2004 weliswaar met Villazon, maar verder met een minder evenwichtige cast dan nu. Massimo Giordano nam op het laatst de titelrol over, maar een betere tenor sinds Villazon indertijd leek me nauwelijks denkbaar. Hij zong op het maniëristische randje, maar hoe heerlijk vloeiend en snikkend-italiaans! Christopher Maltman zong een geweldige Rodrigo, Mikhail Petrenko een getergde Filips-2, Camilla Nylund een uitstekende Elisabetta, Ekaterina Gubanova een aangrijpende Eboli. En tja, John Tomlinson: ik hoorde van hem een grootse Boris en een sublieme Gurnemanz, en als groot-inquisiteur moest hij nu al brullend zijn stemverval verbloemen, maar voor deze ijzingwekkende kerkrechter werp je jezelf wel meteen op de brandstapel! Ik ga nog twee keer naar deze voorstelling, ik móet gewoon!
1 opmerking:
Ja, inderdaad. Ik vond dat ook. De cast was nu evenwichtiger dan destijds. Ik vond destijds Urmana als Eboli tegenvallen. Chailly en het KCO speelde m.i. destijds (ook) op volume. Conclusie: beide voorstellingen waren schitterend. De productie blijft een hoogtepunt in de geschiedenis van DNO.
Een reactie posten