Dinsdag 21 februari 2012, Concertgebouw Amsterdam
Chamber Orchestra of Europe o.l.v. Bernard Haitink
Renaud Capucon, viool
Gautier Capucon, cello
Frank Braley, piano
Beethoven: Ouverture Egmont
Beethoven: Tripelconcert
Beethoven: Symfonie nr. 6 'Pastorale'
Verspreid over twee seizoenen voert Haitink met het Chamber Orchestra of Europe alle beethovensymfonieën uit. Vorig jaar januari de eerste twee concerten van de cyclus (zie hier en hier de weblogs daarvan); en nu in een week tijd de drie overige concerten. Vanavond een voor mij extra bijzondere aflevering, vanwege het verrukkelijke Tripelconcert dat ik nog nooit eerder live hoorde. Muzikaal misschien niet Beethovens meest vooruitstrevende stuk, maar vernieuwend is het wel door de bezetting natuurlijk. Verder een werk vol zalige muziek waarin juist de cello, waarvoor Beethoven geen soloconcert componeerde, in alle drie de delen de toon zet. En wie blijft ongevoelig voor dat korte tweede deel; hoe fraai dramatisch speelde Gautier Capucon hier zijn solo! Haitink had sowieso een prachtig trio solisten uitgekozen: goed op elkaar ingespeeld, muzikaal en enthousiast. Na de pauze werd duidelijk dat Haitink de beste pastorale-dirigent is die ik ken. Zijn opname met het Concertgebouworkest uit de jaren tachtig is van een grote schoonheid, en enkele jaren geleden dirigeerde hij bij hetzelfde orkest in de Kerstmatinee een zo mogelijk nog fraaiere Pastorale: een beetje lijzig-larmoyant, maar uiterst precies en oorstrelend. En nu een hoekiger, bruisender aanpak, en even geweldig. Een zaligmakend concert.
1 opmerking:
Via een vriendin ben ik op uw blog terecht gekomen. Als eerste mijn compliment voor het verzorgde uiterlijk.
Ik heb dit concert niet in A’dam gehoord maar op 2 maart live uit de Salle Pleyel in Parijs. Persoonlijk vind ik het jammer dat u Egmont links laat liggen want dat werd heel verdienstelijk gespeeld evenals het Triple Concerto en dit grotendeels dankzij de gebroeders Capuçon en Franck Braley die heel vaak samen spelen. Over de zesde ben ik heel wat minder enthousiast. In het 1ste en 3de deel neemt Haitink bijna agressieve tempi om naar een paar maten af te zakken naar een voor mij goed tempo. Dit „afzakken“ werkt storend. Waar ik me wel over verbaas is dat u niet gehoord hebt dat in het tweede deel, “Szene am Bach”, Haitink de eerste violen “con sordina” laat spelen. Dit staat nergens in de partituur, in tegenstelling tot de eerste lessenaar van de celli die het passagewerk van tweede violen en alten ondersteunen terwijl de rest van de celli de bassen gezelschap houdt. Beethoven „verbeteren“? Dat vind ik toch wel erg arrogant. En bovendien wordt op deze manier dit hele deel uit z’n evenwicht gebracht op een zeer onmuzikale manier. Maar och, Haitink heeft nooit veel feeling met Beethoven gehad, dat geeft hij zelf toe. Hij is veelbeter af bij Mahler wat meer van “dik hout zaagt men planken” is en waar je dus ook minder schade aan kunt richten. Ben benieuwd wat hij met de andere symfonieen gaat doen.
Een reactie posten